3 ชั้น ผ้านิ่ม ยืด ระบายอากาศ ไนลอน กันน้ำ

ผ้ากันน้ำออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำซึมผ่านได้. ผ้าประเภทนี้มักมีการเคลือบพิเศษหรือทำจากวัสดุที่ขับไล่น้ำ. ตัวอย่างทั่วไปได้แก่:

1, TPU หรือ PU Membrane Bonded: ผ้ากันน้ำและระบายอากาศที่รู้จักกันดีมักใช้กับเสื้อผ้ากลางแจ้ง.
ไนลอนหรือโพลีเอสเตอร์พร้อมเคลือบกันน้ำ: ผ้าเหล่านี้สามารถเคลือบสารกันน้ำที่ทนทานได้ (DWR) เสร็จสิ้นเพื่อเพิ่มความต้านทานต่อน้ำ.

2, พีวีซี (โพลีไวนิลคลอไรด์): พลาสติกสังเคราะห์นี้มักใช้กับอุปกรณ์กันฝนและผ้าใบกันน้ำ, ให้การกันน้ำที่ดีเยี่ยม.
ผ้ายาง: ใช้ในรายการเช่นเสื้อกันฝน, ผ้าเหล่านี้มีชั้นยางเพื่อป้องกันน้ำ.
3, เคลือบพียู: เป็นพียูกันน้ำ (ยูรีเทน) การเคลือบเป็นชั้นป้องกันที่ใช้กับเนื้อผ้าเพื่อให้กันน้ำหรือกันน้ำได้เต็มที่. โดยทั่วไปแล้วการเคลือบ PU จะใช้กับผ้าสำหรับอุปกรณ์กิจกรรมกลางแจ้ง, เต็นท์, และชุดกันฝน.
4, ตะเข็บปิดผนึก: เสื้อผ้ากันน้ำจำนวนมากใช้เทปหรือตะเข็บปิดผนึกเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำซึมผ่านการเย็บ.
ผ้ากันน้ำมักใช้กับอุปกรณ์เอาท์ดอร์, ชุดกีฬา, และการใช้งานต่างๆ ที่จำเป็นต้องมีการป้องกันความชื้น.

การกันน้ำของผ้ามักผ่านการทดสอบโดย Spary Test, เกรด 1-5 (คะแนน 0-100). เกรด 5 (คะแนน 100) คือสิ่งที่ดีที่สุด, การทดสอบสเปรย์กันน้ำของผ้าเป็นประจำนั้นมาจากเกรด 3 (คะแนน 80) ถึง 5 (คะแนน 100).

แรงดันน้ำของผ้า, มักวัดเป็นมิลลิเมตร (มิลลิเมตร), บ่งบอกว่าผ้าสามารถทนแรงดันน้ำได้มากเพียงใดก่อนที่จะเริ่มรั่ว. การวัดนี้มักเรียกกันว่า "คอลัมน์น้ำ" การให้คะแนน. นี่คือรายละเอียดทั่วไป:

0–1,000 มม: ผ้ากันน้ำที่สามารถทนฝนหรือความชื้นได้ แต่ไม่กันน้ำได้เต็มที่.
1,000–5,000 มม: เหมาะสำหรับใช้งานกลางแจ้งที่มีฝนตกปานกลางและมีแสงน้อย; มักใช้กับเสื้อแจ็คเก็ตและอุปกรณ์ในสภาวะที่ไม่รุนแรง.
5,000–10,000 มม: เหมาะสำหรับฝนตกหนักและการเปิดรับแสงเป็นเวลานาน; เหมาะสำหรับกิจกรรมกลางแจ้งที่มีความต้องการมากขึ้น.
10,000 มม. ขึ้นไป: ออกแบบมาสำหรับสภาวะที่รุนแรง; มักใช้ในอุปกรณ์กลางแจ้งประสิทธิภาพสูง เช่น การปีนเขาหรืออุปกรณ์สภาพอากาศสุดขั้ว.
ยิ่งระดับคอลัมน์น้ำสูงเท่าไร, ยิ่งผ้าสามารถรับแรงกดได้มากขึ้นก่อนที่ความชื้นจะแทรกซึมเข้าไป. อย่างไรก็ตาม, การระบายอากาศและความสบายก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ต้องพิจารณาเช่นกัน, โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการสึกหรอ.